W żłobie leży

W żłobie leży! Któż pobieży

kolędować małemu

Jezusowi Chrystusowi,

dziś nam narodzonemu?

Pastuszkowie przybywajcie,

Jemu wdzięcznie przygrywajcie,

Jako Panu naszemu.

My zaś sami z piosneczkami

za wami pośpieszymy,

A tak Tego Maleńkiego

niech wszyscy zobaczymy:

Jak ubogo narodzony

płacze w stajni położony,

Więc Go dziś ucieszmy.

Najprzód tedy niechaj wszędy

zabrzmi świat z wesołości,

Że posłany nam jest dany

Emanuel w niskości;

Jego tedy przywitajmy,

z Aniołami zaśpiewajmy:

"Chwała na wysokości!"

Witaj, Panie, cóż się stanie,

że rozkoszy niebieskie

Opuściłeś a zstąpiłeś

na te niskości ziemskie?

Miłość Twoja to sprawiła,

Aby człowieka wywyższyła

Pod nieba Empirejskie.

Przecz w żłóbeczku nie w łóżeczku

na siankuś położony?

Wraz z bydlęty, nie z panięty,

w stajni jesteś złożony?

By człek sianu przyrównany,

grzesznik bydlęciem nazwany,

Przeze Mnie był zbawiony.

Twoje państwo i poddaństwo

jest świat cały, o Boże!

Tyś polny kwiat, czemuż Cię świat

przyjąć nie chce, choć może?

Bo świat doczesnej wolności

zwykł kochać, Mnie zaś w swej złości

Krzyżowe ściele łoże.

W Ramie głosy pod niebiosy

wzbijają się Racheli,

Gdy swe syny bez przyczyny

w krwawej widzi kąpieli!

Większe Mnie, niż ich, kąpanie

w krwawym czeka oceanie,

Skąd będą niebo mieli.

Trzej królowie monarchowie

wschodni kraj opuszczają,

Serc ofiary, z trzema dary

Tobie Panu oddają;

Darami się kontentujesz,

bardziej serca ich szacujesz,

Za co też niebo mają.